Einde van het analoge tijdperk

In 2002 ben ik begonnen als de eerste hondenfotograaf van Nederland. Nog niet eerder was het mogelijk om een fotoreportage van je hond te laten maken in je eigen omgeving en tijdens een wandeling. Een hond hoort zich lekker te kunnen bewegen om spontaan op de foto te komen te staan. Een fotoreportage in een studio is toch vaak krampachtig en geeft bij honden nog al veel stress.

Het analoge tijdperk had ook wel iets, je moest ervoor zorgen dat je voldoende rolletjes bij je had, want het kon zomaar voorkomen dat een klant toch nog een extra serie wilde, of dat de buurvrouw met de hond ook graag mee wilde doen. Heel veel Fuji ASA400 rolletjes heb ik volgeschoten.

Als de rolletjes vol waren dan bracht ik ze einde van de week naar het fotolab en die maakte er een contactafdrukvel van. Dit is een A4 vel waar alle foto’s in pasfotoformaat opstaan.

De klant kreeg de contactafdrukken samen met een bestellijst thuis gestuurd. Het was soms wel moeilijk te zien op de contactafdrukken of een foto wel of niet scherp was en of de hond de ogen niet toevallig dicht had. Gelukkig keek het fotolab de negatieven altijd voor mij door en noteerde als een foto niet 100% scherp was.

De klant kan daarna een eigen keuze maken uit 37 opnames/pasfoto’s. De bestelling kon op het formulier worden terug gestuurd en zo maakte ik de eindresultaat voor de klant.

Helemaal in het begin 2002-2003 kon de klant alleen maar kiezen uit een kleuren of zwartwit foto. Een passepartout kon ik aanbieden en eventueel kon de foto nog opgeplakt worden zodat de foto niet kon gaan bobbelen in de lijst.

In 2003 kwam er een nieuw produkt op de markt en dat war een foto op canvas. Slechts 2 bedrijven in  Nederland kon dit maken, dus erg uniek was dit als je dit bestelde.

Langzaam kwamen er meer produkten die je kon bestellen om de foto op af te laten drukken. Dibond en een plexifoto waren een hele sprong vooruit.

In 2008 werd het steeds moeilijker om aan fotorolletjes te komen en moest ik toch mijn analoge toestel inruilen in een digitale camera.

Voor veel mensen is een digitale camera de ultieme uitvinding, maar ik kan zeggen dan analoog fotograferen veel minder omslachtig was. Je hoefde veel minder instellingen te veranderen tijdens een reportage, en onbewust maak je toch veel te veel opnames. Met een rolletje was het bij fotonr 37 vol en moest je aan een nieuwe rol beginnen. Van de 37 opnames waren er globaal 33 die uitstekend van kwaliteit waren. Dus in verhouding had je 90% aan goede bruikbare foto’s.

Nu met digitale fotografie maak je veel meer opnames, je bekijkt een opname, past de instellingen weer aan een maakt een nieuwe reeks. Aan het einde van een reportage zit je gemiddeld aan 400 opnames en daarvan moet je nog een selectie maken. Dit neemt zeker 1 á 2 uur tijd in beslag.

Al met al heb ik van 2002-2008 heel veel rolletjes volgeschoten en alle negatieven behouden, maar eens is het tijd om van deze negatieven afstand te doen.

Ben jij klant geweest in het analoge tijdperk en heb je interesse in de negatieven van de fotosessie neem dan contact met mij op.